Zadzwoń do nas
(+48) 696-416-628
Napisz do nas
adwokat@pawelbala.pl
MOŻLIWOŚĆ ZAROBKOWANIA POLICJANTÓW I ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH POZA SŁUŻBĄ
Dzisiejszy wpis został poświęcony możliwości pracy zarobkowej żołnierzy i policjantów poza służbą. Co do zasady ustawa o Policji z 1990 r. i ustawa o obronie ojczyzny z 2022 r. negatywnie oceniają taką możliwość, ale całkowicie jej nie wykluczają.
Policja
Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o Policji policjant nie może podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających zaufanie do Policji.
Termin zajęcia zarobkowego nie ma swojej definicji legalnej, rozumiemy przez nie świadczenie człowieka za wynagrodzeniem. Generalnie w Polsce istnieją cztery prawne formy zarobkowania: umowa o pracę, umowa cywilna (zlecenie, dzieło, etc.), rolnicza lub pozarolnicza działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą. W mojej ocenie kategoria zajęcia zarobkowego obejmuje te cztery formy.
Policjant nie może bez zezwolenia przełożonego podejmować żadnego zajęcia zarobkowego, zarówno w czasie służby, jak i w czasie wolnym od obowiązków służbowych. W czasie służby nie mogą być wykonywane czynności niezwiązane ze służbą. Natomiast w czasie wolnym od obowiązków służbowych policjant nie może podejmować zajęć zarobkowych bez stosownego zezwolenia.
Policjant ubiegający się o zezwolenie na podjęcie zajęcia zarobkowego składa pisemny wniosek, określający nazwę i adres podmiotu u którego zamierza podjąć zajęcie zarobkowe, czas i miejsce wykonywania zajęcia zarobkowego, charakter tego zajęcia, przewidywany zakres obowiązków, przewidywany okres trwania zajęcia zarobkowego. Przełożony właściwy w sprawach osobowych udziela policjantowi zezwolenia na podjęcie zajęcia zarobkowego poza służbą, jeżeli zajęcie takie nie zakłóci wykonywania przez policjanta obowiązków służbowych w Policji, określonych w ustawie, nie naruszy prestiżu służby, nie podważy zaufania do bezstronności policjanta, nie pozostaje w sprzeczności z interesem służby. Konstrukcja przepisu powoduje, że zgoda przełożonego ma charakter uznaniowy i ocenny.
Wojsko
Ustawa o obronie ojczyzny zawiera podobną normę regulującą zarobkowanie żołnierzy zawodowych, choć zdecydowanie bardziej rozbudowaną niż lapidarna norma art. 62 ust. 1 ustawy o policji.
Zgodnie z art. 335 ustawy o obronie ojczyzny:
1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno podejmować pracy zarobkowej i prowadzić działalności gospodarczej.
2. Za pracę zarobkową uważa się pracę świadczoną osobiście:
1) w ramach stosunku pracy;
2) na podstawie innego tytułu, jeżeli praca jest wykonywana przez okres dłuższy niż 1 miesiąc.
3. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, na wniosek żołnierza zawodowego, może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli:
1) nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza;
2) wpływa to na podwyższenie jego kwalifikacji;
3) nie narusza to prestiżu żołnierza zawodowego;
4) prowadzona działalność gospodarcza lub działalność podmiotu, u którego będzie świadczona praca, nie dotyczy wyrobów, o których mowa w przepisach w sprawie klasyfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i usług, przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych.
4. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno wykonywać odpłatnych prac w okresach krótszych niż 1 miesiąc, jeżeli stanowiłoby to naruszenie chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3 lub 4.
5. Praca zarobkowa nie może być wykonywana przez żołnierza zawodowego w innej jednostce wojskowej, chyba że żołnierz uzyska zgodę Ministra Obrony Narodowej na podjęcie tej pracy, z wyłączeniem zatrudnienia żołnierza zawodowego w uczelni wojskowej jako wykładowcy prowadzącego zajęcia dydaktyczne.
6. Dowódca jednostki wojskowej w przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 3, cofa zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej.
7. Żołnierz zawodowy jest obowiązany przekazać dowódcy jednostki wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, informację o nazwie podmiotu, u którego wykonywał odpłatne prace na okres nie dłuższy niż 1 miesiąc, w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia rozpoczęcia wykonywania tych prac.
8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3, dane, jakie zawiera wniosek żołnierza o zezwolenie na pracę lub prowadzenie działalności gospodarczej, oraz warunki odmowy lub cofnięcia zezwolenia, z uwzględnieniem miejsca, charakteru i czasu pracy lub prowadzonej działalności gospodarczej, jaka ma być wykonywana.
dr Paweł Bała
ADWOKAT
Przeczytaj także:
Szukaj nas na